Οι αγαπημένες μου αναμνήσεις προέρχονται από τη παιδική μου ηλικία και τη μυρωδιά ενός σπιτικού κέικ της μαμάς, Κυριακή πρωί, που ολόκληρο το σπίτι μύριζε τρομερά.
Τη λάτρευα αυτή την αίσθηση θυμάμαι παιδί.

Από τότε, λάτρευα να είμαι στη κουζίνα θυμάμαι… μάλλον επειδή η μαγερική για εμένα ήτανε και είναι “αγάπη”,
τρόπος έκφρασης, ένας τρόπος να εκφράζομαι για τους ανθρώπους που αγαπώ και νοιάζομαι.

Mέσω της μαγειρικής διαδικασίας που πολλοί ακόμα και γονείς βλέπουν σα καταναγκαστικό έργο θέλω να δέιξω πόσο όμορφη και επικοδομητική σχέση μπορείς να χτίσεις με το παιδί σου. Μια σχέση με ανταλλαγή μυρωδιών, γεύσεων και χρωμάτων καθώς η μαγειρική είναι τρόπος έκφρασης και ταυτόχρονα δημιουργίας. Μπορείς να περάσεις πολλά θετικά μηνύματα στα παιδιά για τη διατροφή μαθαίνοντας τους πρώτες ύλες καθώς και το πως μια ισοροπημένη και υγιεινή διατροφή δε συνδέεται με το άνοστο και άγευστο και πως να τους περαστεί σα τρόπος ζωής. Χωρίς πίεση και χωρίς κριτική. Αυτό θυμάμαι τη μαμά μου να κάνει από τότε που θυμάμαι τον ευατό μου.